Marinus Boezem heeft een beeld willen maken waarin ‘het universele en aardse elkaar spiegelen: de noordelijke sterrenhemel als beeld van ruimte en tijd, tegenover het labyrint als aardse wandeling door ruimte en tijd, op zoek naar het universele.’ Het beeld bestaat uit twee tegenover elkaar geplaatste cirkels van graniet. In het ronde vlak zijn de namen van de sterrenbeelden gezandstraald. Ze lopen rond, met de cirkel mee, zodat er een labyrintische vorm ontstaat. De zijkanten van de granieten cirkels en de sokkels zijn ‘gejobt’ ofwel grof gebeiteld.