‘Een tastvorm van het kijken’, zo omschreef de kunstenaar zijn ontwerp voor een mobiele sculptuur, drijvend op het wateroppervlak van de verstilde binnenhaven. Doordat het object kan draaien en al naar gelang de windkracht schuiner of rechter op het water staat, is de werking van het zonlicht op het gepolijste oppervlak voortdurend aan verandering onderhevig. Daardoor presenteert het kunstwerk zich in een steeds wisselende verschijningsvorm. Maar het beeld kan ook, meer concreet associaties oproepen met zeilen op het water, of met wolkenformaties waarachter de zon gedeeltelijk schuil gaat.